رمان ایرانی و خارجی

میا هیچ خاطره‌ای از آن تصادف ندارد؛  تنها پس از آن را به خاطر می‌آوَرد: بدنِ آسیب‌دیده و غرق در خونِ خود را می‌بیند، می‌بیند که او را سوار آمبولانس می‌کنند، خانواده‌اش را هم می‌بیند که…

اندک‌اندک باید خود را بازبیابد، باید بفهمد چه وضعیتی دارد، باید بفهمد چه از دست داده و زندگی‌اش چگونه خواهد بود؛ اما بدنش روی تخت بیمارستان است و خود او سرگردان و نامریی. مهم‌تر از همه آن‌که می‌فهمد خودِ او باید تصمیم بگیرد بماند یا برود.

داستانی زیبا که بی‌شک دل خواننده را به درد می‌آوَرَد اما شاید نگاهِ ما را به زندگی و خانواده و عشق تغییر بدهد.

یک روز صبح، در شهری کوچک به نام کوُلدواتِر، چند تلفن زنگ می‌خورَد. آن طرفِ خط کسانی هستند که می‌گویند از بهشت تماس گرفته‌اند؛ یکی با مادرش حرف می‌زند و یکی با خواهرش، هر کسی با عزیزی ازدست‌رفته. آیا معجزه‌ای غریب رخ داده؟ یا فریبی بزرگ در کار است؟ وقتی اخبارِ این تماس‌های عجیب پخش می‌شود، غریبه‌ها دسته‌دسته به شهر سرازیر می‌شوند تا آن‌ها هم بخشی از این معجزه باشند. شهرِ کوچک و حتا دنیای انسان‌ها با این معجزه زیر و زبر شده؛ اما همیشه در هر معجزه‌ی شادی‌بخش اندکی اندوه هم هست. همیشه در معجزه‌ای که مردم را به هم نزدیک می‌کند، اندکی تنهایی هست. مردی هست که دوست ندارد بپذیرد چنین معجزه‌ای رخ داده، چون همسرش با او تماس نمی‌گیرد تا مرهمی بر زخمِ دوری‌اش باشد؛ مادری از یادآوریِ اندوهِ فقدانِ پسرش دوباره افسرده می‌شود… اما معجزه مسیرِ خود را دارد: خبرنگاری که به معجزه باور ندارد، بیش از هر کس دیگری زندگی‌اش از نو تعریف می‌شود؛ مردی که با دیگران تلخ است، یاد می‌گیرد محبت کند؛ مردی هم یاد می‌گیرد معجزه حقیقت دارد… اولین تماس تلفنی از بهشت اثری دیگر است از نویسنده‌ی کتاب‌هایی محبوب مثل سه‌شنبه‌ها با موری و در بهشت پنج نفر منتظر شما هستند و شاید جادویی‌ترین و پرهیجان‌ترین کتاب میچ البوم باشد ‌ــ‌ کتابی اسرارآمیز و مراقبه‌ای از جنسِ قدرتِ پیوندِ انسانی. روایتِ این کتاب حرکتی نرم و دل‌نشین دارد میان ماجراهای اختراع تلفن و روابط عاشقانه‌ی گراهام بل تا دنیای امروزِ ما که این‌اندازه درگیرِ این اختراع است.

مرگ دردناک مولین؛ بازرس پلیس در حاشیه جنگل؛ جایی که سال‌های بازنشستگی را در آن می‌گذراند؛ همکار جوان او را وا می‌دارد که روزهای مرخصی را به جای استراحت در جست‌وجوی قاتل و انگیزه‌ی قتل بگذراند.
او در پیگیری این ماجرا در می‌یابد؛ در پس چهره‌ی مولین پیر با آن خونسردی و صمیمیت، یک جانی پنهان‌شده است. نویسنده به این بهانه نقبی به درون جامعه‌ی سوئد می‌زند و خشونت و نژادپرستی پنهان آن را آشکار می‌کند.

برنده‌ی جایزه‌ی گامشو به عنوان بهترین رمان جنایی اروپا در سال 2005

شغل جوئل، نویسنده‌ی این کتاب، قصه‌گویی است. به همه جای جهان سفر می‌کند و برای مردم قصه می‌گوید. سپس روزی می‌فهمد سرطان گرفته و مدتی کوتاه بعد از آن تارهای صوتی‌اش را از دست می‌دهد و دیگر نمی‌تواند حرف بزند. این مصیبت طبعاً زندگی‌اش را به آستانه‌ی ویرانی می‌کشاند و او باید در این بین با کمک قصه‌هایی که همیشه تعریف می‌کرده و قصه‌هایی که استادش برای او می‌گوید و صد البته قصه‌ی زندگی خودش، چاره‌ای بی‌اندیشد. باید خود را بازتعریف کند.
پادشاه گدا و راز شادمانی مجموعه‌ای قصه‌ی تودرتو و بی‌نهایت ساده و حقیقی و ملموس است از زبان یکی از بهترین قصه‌گو های عصر ما و قصد دارد زندگی‌مان را به شکل داستانی زیبا برایمان تصویر کند. شخصیت‌های کتاب مشتی راهب و ببر و اسب‌های گم‌شده و گنج‌های مدفون و البته پادشاه‌ها و گداها هستند. کم‌تر پیش می‌آید سادگی ناب کتابی میخکوبمان کند و این کتاب از آن استثناهاست.

لوسی در طبقه‌ی بیست‌وچهارم زندگی می‌کند. ایوان در زیرزمین. در نتیجه طبیعی است که جایی در این میانه یک‌دیگر را ببینند: در آسانسوری که به علت رفتن برق در تمام شهر نیویورک گیر کرده. بعد از این‌که نجات پیدا می‌کنند در خیابان‌های تاریک با هم قدم می‌زنند و غرق تماشای ستاره‌های آسمان می‌شوند که منظره‌ای نادر در نیویورک است. همان ساعات اندکِ تاریکی آن‌ها را به دنیایی خیال‌انگیز می‌کشاند. اما وقتی برق می‌آید، واقعیت‌های تلخ هم همراهش هست. لوسی و خانواده‌اش به خارج از کشور می‌روند و اوون هم همراه با پدرش به سمت دیگر امریکا.

اما مدت کوتاهی که با هم سپری کرده‌اند ردی در زندگی‌شان باقی گذاشته. وقتی دست سرنوشت لوسی و ایوان را به ادینبورو و سان‌فرانسیسکو، به پراگ و پورتلند و به شهرهای دیگر دنیا می‌کشاند، این دو از طریق کارت‌پستال و ای‌میل‌هایی گه‌گاهی و تلفن با هم در تماس می‌مانند. اما آیا راهی برای رسیدن به هم دارند؟

جنیفر اسمیت، نویسنده‌ی جوان جغرافیای من و تو، نگاهی هوشمندانه به شخصیت‌هایش دارد و نگاهی حیرت‌انگیز به عشق. او در این کتاب نشان می‌دهد مرکزِ دنیا مکانِ خاصی نیست. گاهی شخصی خاص مرکزِ دنیاست.

یک راننده تاکسی، توسط دو دختر نوجوان به طرز وحشیانه ای، به قتل می رسد، در حالی که آن ها اصلاً از کارشان پشیمان نیستند. یکی از دخترها از بازداشتگاه فرار می کند. بلافاصله بعد از آن، برق نیمی از کشور قطع می شود. زمانی که یک مهندس به پست برقی که، دچار نقص فنی شده، می رود، کشف می کند که …

بازرس کورت والندر، تقریباً مطمئن است که این حوادث به هم ربط دارند.

بازرس والندر با کشف خیانت هایی در تیم تحقیقاتش، دچار حس تنهایی و سرخوردگی می شود. او، کم کم، اعتبارش را به عنوان یک کارآگاه از دست می دهد.

به نظر می رسد، این جنایتکاران، همیشه از حرکت بعدی پلیس خبر دارند.

دیوار آتش، راز یک جنایت پیچیده را کشف می کند …

در طول این کتاب من در آرزوی بازگشت به ایستِد،

و شب های بی خوابی بودم.

اثری دیگر از دنیس لیهان، نویسنده‌ی کتاب‌هایی چون رودخانه‌ی میستیک و جزیره‌ی شاتر

زندگی در شب داستان مردی است در دهه 1920، دهه‌ی ممنوعیت فروش و تولید مشروبات در امریکا،‌ که از دزدی خرده پا در بوستون به سردسته‌ی قاچاق‌فروش‌های جنوب امریکا مبدل می‌شود. جوکولین، پسرکوچک قائم مقام پلیس شهر، به خانواده و تربیت خود پشت کرده و حالا از زندگی خود در مقام یکی از هراس‌انگیزترین تبهکاران امریکا لذت می‌برد. اما زندگی در طرف تاریک جامعه بهایی دارد: در روزگار مردان بی‌رحم و مسلح به پول نقد و اسلحه و مشروب، به احدی نمی‌توان اعتماد کرد؛ نه خانواده، نه دوستان، نه دشمن، نه حتا معشوق. زندگی در شب حماسه‌ای است از جنس عشق و انتقام و قتل و خیانت در روزگاری که گناه سعادت‌بخش بود.

در این کتاب هجده داستان کوتاه گردآمده و از محبوب‌ترین نوشته‌های اوکانر است. عقده ادیپ من نام یکی از داستان‌های این مجموعه است که نویسنده در آن به خاطرات کودکی می‌پردازد که حس عدم امنیت و ترس، دیگر در او نیست و به جای آن چیزی بسیار دلنشین نشسته است. کودک از زندگی خانوادگی خود سخن می‌گوید. او حضور پدرش را در کانون خانوادگی، چندان حس نمی‌کند زیرا پدرش به هنگام جنگ در ارتش خدمت می‌کرد و همین امر سبب شد تا او بیشتر به مادرش وابسته شود، اما از وقتی که سایه پدر در منزل سنگینی نمود و حضورش را اعلام کرد پسرک دریافت که با گذشت زمان، پدرش، مادر را از او دور می‌کند. از این رو او زمان جنگ را آرام‌ترین دوره زندگی خود می‌پندارد…

می‌گویند هرگاه ادبیات انگلیسی از نفس می‌افتد، یک ایرلندی برمی‌خیزد و آن را نجات می‌دهد. فرانک اُکانر نیز از جمله‌ی این نویسندگان است. اُکانر در آثارش و از آن‌جمله در مجموعه داستان عقده‌ی اُدیپ من چنان صمیمانه با خواننده برخورد می‌کند که او می‌تواند با نویسنده همراه شود و به‌آسانی و آسودگی در زوایای پیدا و پنهان زندگی مردم ایرلند کندوکاو کند، زندگی مردمی که سده‌هاست پر تاب ‌و‌ تب جریان دارد.

گات اصلاً حاضر نبود با من چشم در چشم شود.
شبِ اول گریه کردم و انگشت گزیدم و چیزی نوشیدم که از انبارِ کلرمونت کِش رفته بودم. دیوانه‌وار چرخیدم و به آسمان رفتم و ستاره‌ها را از ریسمان‌شان کَندم و به این‌ور و آن‌ور پرت کردم و پیچ و تاب خوردم و بالا آوردم.
مشتم را به دیوارِ حمام کوبیدم. شرم و خشم را در آبِ سردِ سرد شستم. بعد مثل سگی طردشده (که به‌راستی بودم) گوشه‌ی تختم کِز کردم و رعشه گرفتم و پوستم روی استخوان‌هایم لرزید.
صبحِ فردایش و همه‌ی صبح‌های بعد از آن عادی رفتار کردم. چانه‌ی چارگوشم را بالا گرفتم.
قایق‌سواری کردیم و آتش درست کردیم. در تورنمنتِ تنیس برنده شدم.
یک چلیک بستنی درست کردیم و در آفتاب دراز کشیدیم…

کادنس از خانواده‌ای قدیمی و متشخص است که عادت دارند همیشه بی‌نقص به نظر بیایند؛ حتا در چشم خودشان، حتا به قیمت پنهان‌کاری. عادتِ دیگرشان این است که همه‌ی تابستان‌ها، کل خانواده به جزیره‌ی شخصی‌شان می‌روند. بعد در تابستان پانزده حادثه‌ای رخ می‌دهد و کادنس حافظه‌اش را از دست می‌دهد. کسی از حادثه حرف نمی‌زند و رفتارِ همه از همیشه عجیب‌تر شده است. بعد تابستان شانزده اجازه نمی‌دهند کادنس به جزیره بیاید. تابستان هفده خانواده او را در جزیره می‌پذیرد، اما همه بیمار شده‌اند و خانه‌ی قدیمی و خاطره‌انگیزشان را کوبیده‌اند و خانه‌ای مدرن به جایش ساخته‌اند و کماکان هیچ‌کس حاضر نیست برایش تعریف کند چه بر سرش آمده. حتا دخترخاله‌ها و پسرخاله‌هایش که حاضر نشده بودند پس از آن حادثه و غیبت دراز با او هیچ ارتباطی برقرار کنند، الان طوری رفتار می‌کنند که انگار همه‌چیز بر روال سابق است.

ما دروغگو بودیم رُمانی پیچیده و مدرن با فضایی تعلیقی و پایان‌بندی بی‌نهایت غافل‌گیرانه است که بعید است به این آسانی فراموشش کنید. کتاب را بخوانید و اگر کسی پرسید پایانِ قصه چه می‌شود، مثل همه‌ی شخصیت‌های داستان دروغ بگویید.